Το ιστιολόγιο αυτό είναι κατά βάσιν ένα προσωπικό σημειωματάριο με την έννοια της ευθύνης --τουλάχιστον μέχρι στιγμής-που συγκεντρώνει εικόνες (κινούμενες και όχι) και σκέψεις ,μπορεί και στίχους ,για την παρατήρηση και την ανάπτυξη μιας συλλογικότητας δίπλα στο πάρκο.Το πάρκο έχει πολλά και σπάνια πουλιά ,καθώς και παιδιά ,που είναι θαύμα να τα παρατηρεί κανένας.Σαν ταπεινός παρατηρητής.Έχει και σιωπές χρήσιμες για να μετριέται και να βιώνεται ο χρόνος κατά το δοκούν.

Mιλάμε πάντα για το Μουσικό Σχολείο Ιλίου, δίπλα στο Πάρκο Τρίτση.

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Γονείς και παιδιά σε μια καθημερινή επιμονή για ένα σχολείο.

Ο καθένας μόνος του;
Πολλά παιδιά πρωί πρωί παίρνουν το πρώτο λεωφορείο της αστικής συγκοινωνίας ,μετά το δεύτερο και ύστερα κάποια παιδιά και  τρίτο  λεωφορείο και φτάνουν στο σχολείο  τους .Αυτό μπορεί και να πάρει και μιάμιση ώρα.
Και μετά το μεσημέρι πάλι τα ίδια και χειρότερα.  Αναμονή, λεωφορείο πρώτο,δεύτερο κλπ!
Δεν είναι μικρό πράγμα.! 

 Οι υπόλοιποι είναι σίγουρο ότι ξέρουν γι αυτή την  επιμονή; 


Είναι σίγουρο ότι  ξέρουν γι αυτή την επιμονή που είναι μια κίνηση από το νωχελικό   "εγώ ελπίζω να τη βολέψω"   στο ¨ εγώ, ότι και να γίνει θα ζήσω";

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)