Το ιστιολόγιο αυτό είναι κατά βάσιν ένα προσωπικό σημειωματάριο με την έννοια της ευθύνης --τουλάχιστον μέχρι στιγμής-που συγκεντρώνει εικόνες (κινούμενες και όχι) και σκέψεις ,μπορεί και στίχους ,για την παρατήρηση και την ανάπτυξη μιας συλλογικότητας δίπλα στο πάρκο.Το πάρκο έχει πολλά και σπάνια πουλιά ,καθώς και παιδιά ,που είναι θαύμα να τα παρατηρεί κανένας.Σαν ταπεινός παρατηρητής.Έχει και σιωπές χρήσιμες για να μετριέται και να βιώνεται ο χρόνος κατά το δοκούν.

Mιλάμε πάντα για το Μουσικό Σχολείο Ιλίου, δίπλα στο Πάρκο Τρίτση.

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011

Μαθαίνοντας από τις πλατείες



του Σταύρου Σταυρίδη

Είναι εύκολο ίσως να αναγνωρίσουμε στην κοινωνία που ζούμε ένα οικονομικό σύστημα σε επιθετικό παροξυσμό. Οι κυρίαρχοι μοιάζει να θεωρούν ότι εκπλήρωσαν και εκπληρώνουν επιτέλους την απόλυτη καπιταλιστική ουτοπία: το χρήμα να γεννά χρήμα χωρίς την ενίοτε απείθαρχη μεσολάβηση των πραγματικών ανθρώπων και την ενίοτε απρόβλεπτη μεσολάβηση των διαδικασιών παραγωγής. Η αλαζονεία και η δύναμη των τραπεζιτών και των χρηματιστών είναι σημάδι των καιρών.
Πατήστε  για ολόκληρο  το άρθρο εδώ

.... Ο δρόμος προς τη συλλογική χειραφέτηση φτιάχνεται καθώς τον βαδίζουμε όλοι μαζί. Και οι μικρές πολύτιμες στροφές ενός τέτοιου δρόμου σημαδεύονται από σκηνές σαν και τούτη: μια μακριά αλυσίδα ανθρώπων κάθε είδους μεταφέρει χέρι-χέρι μπουκαλάκια νερό για να ξεπλυθεί η πλατεία από τα δακρυγόνα που έριξαν οι βάρβαροι… Οι πλατείες είναι τέτοιες αλυσίδες ανθρώπων.

16 Ιουνίου 2011

Δεν υπάρχουν σχόλια: