Το ιστιολόγιο αυτό είναι κατά βάσιν ένα προσωπικό σημειωματάριο με την έννοια της ευθύνης --τουλάχιστον μέχρι στιγμής-που συγκεντρώνει εικόνες (κινούμενες και όχι) και σκέψεις ,μπορεί και στίχους ,για την παρατήρηση και την ανάπτυξη μιας συλλογικότητας δίπλα στο πάρκο.Το πάρκο έχει πολλά και σπάνια πουλιά ,καθώς και παιδιά ,που είναι θαύμα να τα παρατηρεί κανένας.Σαν ταπεινός παρατηρητής.Έχει και σιωπές χρήσιμες για να μετριέται και να βιώνεται ο χρόνος κατά το δοκούν.

Mιλάμε πάντα για το Μουσικό Σχολείο Ιλίου, δίπλα στο Πάρκο Τρίτση.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Μια πολύ δυνατή απάντηση

http://www.facebook.com/photo.php?v=10151279562307432&set=vb.759907431&type=2&theater








 Eυγενικοί υπέροχοι  ανθρωποι που βρήκαν τρόπο ανάμεσα στα σκουπίδια να

 νικησουν τη βαρβαρότητα. Αυτο δε σημαινει καθόλου ότι πρέπει όλος ο

 πλανητης να  βουτηχτει στην εξαθλιωση,και μετά να αντιδράσει με αυτό

 τον υπέροχο τρόπο! Ουτε το πιο μικρό κομματι του δεν έχει δικαιωμα

 η αλλαζονική κυριαρχία να εξαθλιώνει.Κι αυτές τις απαντησεις ναμην τις πιάνουν

 καν στο στόμα τους. Είναι οι δικές μας καλημέρες!



δειτε το video:http://www.facebook.com/photo.php?v=10151279562307432&set=vb.759907431&type=2&theater

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα

« Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.

Οπότε αναρωτιέται κανείς: Για τι παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν. Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ’ αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι’ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη. Είναι η ανεξαρτησία των μικρών λαών, που έχει καταντήσει ήδη ένα γράμμα νεκρό. Είναι η αμάθεια και το σκότος. Ότι οι λεγόμενοι «πρακτικοί άνθρωποι» -κατά πλειονότητα, οι σημερινοί αστοί- μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό.                                                                                                      

Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το πάν. Που βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα μαστε πια εδώ. Θα είναι, όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας -και της εποχής μας.»


Από τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε στις 19 Οκτωβρίου 1979, στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία με αφορμή την αναγγελία για τη βράβευση του Οδυσσέα Ελύτη  με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.                                                                      

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Κατά του φασισμού και του ρατσισμού








 Αντιφασιστική-Αντιρατσιστική Ημερίδα στο Mουσικό σχολείο 

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Τέχνη, διεκδίκηση, ενστικτο


Η σκηνή που κατεβαίνει μια φιγούρα από τον ουρανό προς τη γη,
είναι από την ταινία   του Ταρκόφσκι  " Αντρέι  Ρουμπλιόφ"  για τον Ρώσο   Αγιογράφο του 15 ου αιώνα,εποχή μεγάλης βαρβαρότητας και απεριόριστης βίας.
Ο Αντρέι Ρουμπλιόφ είναι μια ταινία για τη νομιμότητα της τέχνης σ' έναν κόσμο που κατατρέχεται απ' το κακό.Σε κανένα νομικό κείμενο δε προβλέπεται η  νομιμότητα της τέχνης,αυτό έλλειπε κιόλας!
Για να μπει ο κόσμος στην ευγένεια,για να επιστρέψει στη ζωγραφική ο μεγάλος αγιογράφος,κανένας νόμος δε θα γραφτεί.

Μόνο ένας νεαρός γλύπτης που χυτεύει καμπάνες θα ονειρευτεί ότι μπορεί να κατασκευάσει μια μεγάλη  καμπάνα.Και το κάνει ,επειδή ακριβώς έχει  τη ψυχή και τη δυνατότητα να ονειρεύεται.Το απρόσμενο επίτευγμα του νεαρού να κατασκευάσει μια τεράστια καμπάνα-αφύπνιση για την κοινωνία,θα πείσει τον Ρουμπλιόφ, ορκισμένο στη σιωπή και αποκομμένο για ένα διάστημα από την πνευματική δημιουργία, να επιστρέψει στην τέχνη του.


Έτσι παρουσιάζεται   με τον τρόπο αυτό ο δρόμος που χρειάζεται η κοινωνία για να ξεφύγει από τη ζωώδη κατάστασή της και να φτάσει σ’ ένα καθαρό  ανθρωπισμό που απελπισμένα αναζητά  σήμερα ,μιας και την οδηγεί  ένα συνονθύλευμα εξουσιομανών και υποτακτικών. Μέσω της τέχνης λοιπόν θα αποκτηθεί τελικά μια  ηθική συνείδηση που τόσο χρειάζεται.

Οποιαδηποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις στο Μουσικό Ιλίου        είναι στου καθενός το κεφάλι  η δυνατότητα.Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα σχολείο που μέσα σε αυτή τη βία  που αρχίζει να κυριαρχεί,  δηλώνει ότι η τέχνη είναι μια λύση ,καθώς επίσης και η διεκδίκηση και το ένστικτο . 
Πέτρος  Μπάτσιαρης




Αν θέλει  καποιος-α  περισσότερα για την ταινία,
μπορει να κάνει κλικ εδώ.

Η σκηνή της φωτογραφίας από τον ουρανό:  κλικ εδώ 


Δείτε σκηνές από την ταινία στο YouTube: Κλικ εδώ
Δείτε σκηνές από την ταινία στο YouTube: Κλικ εδώ
Δείτε σκηνή από την ταινία στο YouTube: Κλικ εδώ
Δείτε σκηνή από την ταινία στο YouTube: Κλικ εδώ
Ιστοσελίδα για την ταινία στο imdb: Κλικ εδώ
Ιστοσελίδα για τον Ταρκόφσκι: Κλικ εδώ









Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Η διεκδίκηση: αυτή η ανεξάντλητη έννοια

Συμφωνία για τα λεωφορεία – οι αγώνες έφεραν το πρώτο αποτέλεσμα


Σε συμφωνία κατέληξαν η Περιφέρεια και οι ιδιοκτήτες λεωφορείων για τη μεταφορά των μαθητών στα σχολεία, όπως έγινε γνωστό το πρωί της Πέμπτης. Έτσι, εάν δεν προκύψει κάποιο άλλο… απρόοπτο, από την ερχόμενη εβδομάδα η μεταφορά θα γίνεται κανονικά και το Μουσικό Σχολείο Ιλίου θα έχει να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα λιγότερο. Τουλάχιστον για ένα διάστημα, καθώς η λύση αυτή είναι προσωρινή και δεν εγγυάται τίποτε.
Περισσότερα  από το blog του Συλλόγου εδώ

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Όταν οι απόντες βάζουν απουσίες στους παρόντες

Όταν οι απόντες  από οποιαδήποτε σοβαρή  κινητοποίηση  για το μέλλον του σχολείου,  χρησιμοποιούν τόσο ανάλγητα την εξουσία τους και βάζουν απουσίες στους παρόντες και οι οποίοι δεν αγαπάνε τη βόλεψη ,επειδή είναι ανίκητοι  έφηβοι  ακόμα  ,και  αντιδρούν με το αυθεντικό ένστικτο  και κάθε μέρα διασχίζουν τη μισή Αθήνα μερικοί από αυτούς με λεωφορεία  της γραμμής  για να πάνε στο σχολείο που θέλουν ,τότε  "Κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο  της Δανιμαρκίας "
(   Ουίλιαμ Σαίξπηρ: Άμλετ 4η σκηνή 1η πράξη)  

Οπότε  όσοι γονείς και καθηγητές σέβονται τον εαυτό τους ας  δουν τι έχουν να κάνουν για να μη μπει ταμπέλα στο σχολείο το "Εγώ ελπίζω να τη βολέψω"


Η ανακοίνωση των παιδιών:




Σήμερα 30/10 αποφασίστηκε ύστερα από  γεν. συνέλευση να προχωρήσει το Μουσ. Σχολ. Ιλίου σε κατάληψη με αίτημα την επίλυση του προβλήματος μεταφοράς των μαθητών του σχολείου καθως και της έλλειψης καθηγητών.
Ενω η Γ.Σ βρισκόταν σε εξέλιξη επετράπη στους καθηγητές καθώς και στην διεύθυνση να μπουν στον χώρο του σχολείου για σχολικό συμβούλιο, όπου συμμετείχαν επίσης μέλη του Συλλ.Γονεων και του 15μελους.
Η πρόταση για κατάληψη υπερψηφίστηκε με 188 υπέρ,124 κατά,13 λευκά κ 3 άκυρα.
Δυστυχώς η απόφαση της Γ.Σ των μαθητών δεν αντιμετωπίστηκε με τον δέοντα σεβασμό. Πολ λες φορές στο παρελθόν έχουμε ακούσει από την πλευρά τους πως στηρίζουν τον αγώνα μας σήμερα όμως αποδείχθηκε πως οι δηλώσεις αυτές είναι "κούφια" λόγια. Κάποιοι "δάσκαλοι" αγνόησαν  την απόφαση μας και μπήκαν στις τάξεις βάζοντας απουσίες, ύστερα από την παρότρυνση της διεύθυνσης 
 ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ,ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΝΙΓΕΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟ.

Γονείς και παιδιά σε μια καθημερινή επιμονή για ένα σχολείο.

Ο καθένας μόνος του;
Πολλά παιδιά πρωί πρωί παίρνουν το πρώτο λεωφορείο της αστικής συγκοινωνίας ,μετά το δεύτερο και ύστερα κάποια παιδιά και  τρίτο  λεωφορείο και φτάνουν στο σχολείο  τους .Αυτό μπορεί και να πάρει και μιάμιση ώρα.
Και μετά το μεσημέρι πάλι τα ίδια και χειρότερα.  Αναμονή, λεωφορείο πρώτο,δεύτερο κλπ!
Δεν είναι μικρό πράγμα.! 

Οι υπόλοιποι είναι σίγουρο ότι ξέρουν γι αυτή την  επιμονή; 





Είναι σίγουρο ότι  ξέρουν γι αυτή την επιμονή που είναι μια κίνηση από το νωχελικό   "εγώ ελπίζω να τη βολέψω"   στο ¨ εγώ, ότι και να γίνει θα ζήσω";

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

"Η καλύτερή μου μέρα "




"Η καλύτερή μου μέρα¨είπε   ένα παιδί  κι όλα 

 τα παιδιά  ένιωσαν το ίδιο!
Και ξεχύθηκαν μπροστά σε ένα δρομο που τον άνοιξαν τα ίδια
.Ένα δρόμο μεσα σε μια κοινωνία παράλυτη  και φοβισμένη.
Που της επιβάλλεται να φτωχαίνει  καθε μέρα ,
να ξεχάσει ποια έιναι ,από πού ήρθε και τι είναι
.Να ξεχάσει τον Αλκαίο ,τη Σαπφώ,Τον Πραξιτέλη,αλλά και τους λαϊκούς 
της ανθρώπους ,
τον Τσιτσάνη ,τον Βαμβακάρη, τον  ήχο των γερόντων που τραγουδάνε τα ηπειρώτικα  
και στηρίζονται οι ζωές των ανθρώπων.


 Κι έρχεται ένα σχολείο , μέσα στην  μια ηχητική μονοτονία  της κατάρρευσης 
μια κοινωνίας που επιβάλλει μια βαρβαρότητα να θυμίσει ποιος ήταν  ο Ρήγας Φεραίος  .






  Έτσι η μπάντα αυτού του σχολείου παρέλασε  παίζοντας τον "Θούριο" 
μοναδική υπενθύμιση  για την Ελευθερία.






 Και οι γονείς,σε μια ενότητα, ήταν εκεί  να κάνουν αυτό που τους αναλογεί 
και αυτό που οφείλουν :  να ανοίξουν απλά το δρόμο  στο ανυπότακτο.








Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Συγκλονιστικό και πραγματικό "ΟΧΙ"στην

 παρέλαση του  Ιλίου

,
από ένα σχολείο που έμαθε καθε χρόνο 

να κάνει ασκήσεις  διεκδίκησης. 


Θα ξεχυθούμε μια μέρα όλοι μας,όπως ξεχύθηκαν

 μπροστά αυτά τα υπέροχα παιδιά, τρομερά παιδιά 


 μιας καινούριας εποχής!



Συγκλονιστικό και πραγματικό "ΟΧΙ"

από το Moυσικό Ιλίου  http://mousikoiliou.wordpress.com/

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=KFTJAji9JDs

Το “ΟΧΙ” των μαθητών


Σε διαδήλωση διαμαρτυρίας μετατράπηκε η εθιμοτυπική παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου στο Ίλιο. Παρά την προκλητική αστυνομική παρέμβαση – προς αποτροπή “διατάραξης¨ της παρέλασης – μαθητές του 15 μελούς του Μουσικού Σχολείου Ιλίου παρέλασαν με το πανό και τα συνθήματά τους μπροστά από τους επίσημους. Το τμήμα της παρέλασης του σχολείου συνόδευσε με μουσική μπάντα το πανό.
Στην προσπάθειά τους, οι μαθητές είχαν τη ενεργή συμπαράσταση πολλών γονέων του σχολείου, ενώ γνώρισαν την συγκινητική αναγνώριση και το πηγαίο χειροκρότημα εκατοντάδων ανθρώπων που βρίσκονταν στον χώρο της παρέλασης, οι οποίοι αποδοκίμασαν την αστυνομία για τον “υπερβάλλοντα ζήλο” που επέδειξε. Με τον τρόπο αυτό, ο κόσμος απέδειξε ότι παρά την τρομοκρατία, είναι αποφασισμένος να αντισταθεί και να σταθεί στο πλευρό του καθένα που αγωνίζεται.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012


Τρία πράματα στὸν κόσμο αὐτό, πολὺ νὰ μοιάζουν εἶδα.
Τὰ ὁλόλευκα μὰ πένθιμα σχολεῖα τῶν Δυτικῶν,
τῶν φορτηγῶν οἱ βρώμικες σκοτεινιασμένες πλῶρες
καὶ οἱ κατοικίες τῶν κοινῶν, χαμένων γυναικών.
Ἔχουνε μία παράξενη συγγένεια καὶ τὰ τρία
παρ᾿ ὅλη τὴ μεγάλη τους στὸ βάθος διαφορά,
μὰ μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατὶ τοὺς λείπει
ἡ κίνηση, ἡ ἄνεση τοῦ χώρου καὶ ἡ χαρά.)

Νίκος Καββαδίας

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012


Από τη συνέλευση τη; Δευτέρας:
Τι γυρεύουν οι  ενήλικες  που κορδώνονται σαν αλάνθαστοι συμβουλάτορες, ανάμεσα σε  16 χρονα υπέροχα και ανίκητα , που μιλούν ωραία ελληνικά και εφαρμόζουν τη δημοκρατία σε επίπεδα που ούτε τα έχουν ονειρευτεί  Γονείς και Καθηγητές;
Οι ενήλικες αυτοί  δεν είναι απλά, σαν κάτι γέρους  γκρινιάρηδες  και στριφνούς , ηττημένους  επανειλημμένα  ξανά και ξανά ;
Πίεσαν,πίεσαν την Παρασκευή ,να κάνουν πίσω τα παιδιά και μετά Λούηδες !Δεν φάνηκαν πουθενά, ούτε στο Σάββατο στο κέντρο  στην κινητοποίηση ,ούτε τις επόμενες μέρες  στα "ανοιχτά ¨ σχολεία να μας δείξουν το δρόμο.Της υποτέλειας προφανώς  και  βαθιά αντιδημοκρατικοί !
Αλήθεια ποιος είναι ο ρόλος τους, αυτή την καθοριστική στιγμή της ζωής αυτών των σχολείων ;



33x3x33
32.
οι απλοί άνθρωποι, άνθρωποι που δεν υπάρχουν, προτιμούν πράγματα που δεν υπάρχουν, απλά πράγματα. «Καλό» και «κακό» είναι απλά πράγματα. Με βομβαρδίζεις = «κακό». Σε βομβαρδίζω = «καλό». Οι απλοί άνθρωποι (που, ειρήσθω εν παρόδω, διευθύνουν αυτό τον λεγόμενο κόσμο) το γνωρίζουν (γνωρίζουν τα πάντα) ενώ οι σύνθετοι άνθρωποι —άνθρωποι που νιώθουν κάτι— είναι εντελώς, μα εντελώς ανίδεοι και δεν γνωρίζουν απολύτως τίποτα. Το τίποτα, για τους απλούς ανθρώπους που γνωρίζουν, είναι πιο επικίνδυνο από την άγνοια. Γιατί; Επειδή το να αισθάνεσαι σημαίνει να είσαι ζωντανός. Ο «πόλεμος» και η «ειρήνη» δεν είναι κάτι το επικίνδυνο ή ζωντανό: όχι, απεναντίας. Η «ειρήνη» είναι η αναποτελεσματικότητα της επιστήμης. Ο «πόλεμος» είναι η επιστήμη της αναποτελεσματικότητας. Και επιστήμη σημαίνει γνωρίζω και γνωρίζω σημαίνει υπολογίζω. Οι ανίδεοι πρέπει να εκπαιδευτούν, δηλαδή πρέπει να σταματήσουν να αισθάνονται κάτι και να εξαναγκαστούν να γνωρίσουν ή να υπολογίσουν τα πάντα. Τότε (και μόνο τότε) δεν θα απειλούν την ίδια την ανυπαρξία αυτού που οι απλοί άνθρωποι ονομάζουν πολιτισμό.
Ευτυχώς για σένα και για μένα, ο απολίτιστος ήλιος λάμπει και πάνω στο «καλό» και πάνω το «κακό». Είναι καλλιτέχνης. Και η τέχνη είναι μυστήριο. Και το μυστήριο είναι κάτι που δεν υπολογίζεται. Στον βαθμό που κάθε παιδί και γυναίκα και άνδρας είναι ανυπολόγιστος, η τέχνη είναι το μυστήριο κάθε άνδρα και γυναίκας και παιδιού. Στον βαθμό που έναν άνθρωπος είναι καλλιτέχνης, οι ουρανοί και τα βουνά και οι ωκεανοί και οι αστραπές και οι πεταλούδες είναι ανυπολόγιστα και η τέχνη είναι το κάθε μυστήριο της φύσης. Ό,τι μπορεί να υπολογιστεί δεν είναι ζωντανό. Ό,τι δεν είναι ζωντανό δεν μπορεί να είναι τέχνη. Ό,τι δεν μπορεί να είναι τέχνη δεν είναι αληθινό: και ό,τι δεν είναι αληθινό μπορεί να πάει στο διάβολο…


Edward Estlin Cummings 33x3x33
Ποιήματα, δοκίμια, θραύσματα
Μεταφραση Χάρης Βλαβιανός
Nothing else Mauters
Τόσο κοντά -δεν έχει σημασία πόσο μακριά ...
2008
2012 ;


Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012



AΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 
Οι μαθητές του σχολείου μας  αποφάσισαν διήμερη κατάληψη του σχολείου με σκοπό να κάνουν κινητοποίηση διαμαρτυρίας αύριο Πέμπτη 11 Οκτωβρίου του 2012 στις 11 πμ. στη Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής, στην οδό Τσόχα 15-17 στους Αμπελόκηπους (στάση μετρό "Αμπελόκηποι").
Οι μαθητές θα ξεκινήσουν από το Σχολείο στις 10 πμ. Καλούν τους γονείς και τους καθηγητές τους να υποστηρίξουν την έντονη διαμαρτυρία τους, ζητώντας να επιλυθούν τα θέματα για τα οποία δυσλειτουργεί το σχολείο.
 Ο σύλλογος είναι στο Facebook. Αναζητήστε τον ως "Σύλλογος γονέων-κηδεμόνων Μουσικού Σχολείου Ιλίου" 

Αν δεν τον βρίσκετε, τότε μόνο πατήστε εδώ:

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012




Άθλιο δημοσίευμα εναντίων των Μουσικών-Καλλιτεχνικών  Σχολείων  και προσβλητικότατο  για τους γονείς,  από μια Δημοσιογράφο-υπάλληλο  του Συγκροτήματος  Λαμπράκη-ποιου άλλου;.Με πληρωμένα σχόλια  όμως απλών ανθρώπων που σκέφτονται και αισθάνονται.  Η κινητοποίηση πρέπει να είναι άμεση, όχι μόνο για την κάποια  κα  Ρούλα, αλλά γιατί τώρα είναι πολύ σοβαρά τα πράματα και καμιά ευχή δε σώζει  την κατασταση , αλλά  όλοι μαζί στο κέντρο για συνεχόμενες κινητοποιήσεις.

http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4757001&acpn=2

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Τρίτη 2 Οκτωβρίου :Μια ασυνήθιστη πλημμύρα στο κεντρο της Αθήνας



  
Μια πλημμύρα  από παιδιά -καθηγητές και γονείς στο κέντρο της Αθήνας.



Μια πλημμύρα από ενότητα και  αποφασιστικότητα!


Η αθωότητα  να γίνει η προτεραιότητα.




Μια χώρα της έκφρασης ,ας  βρει επιτέλους   από πού έρχεται!



 Η τρομοκρατία της ομορφιάς  απέναντι στην ασχήμια!







"Μην αγνοείτε την παιδεία" 
 Μια συλλογική γραφή ,μια πρόταση,μια ζωντάνια   
σε μια κοινωνία παράλυτη.



Και βέβαια  με ρυθμό και αποφασιστικότητα!
   


]Και  η  κιμωλία  εκεί στη ώρα της για μια υπέροχη κίνηση!


(Παραλληλισμοί

Τρία πράματα στὸν κόσμο αὐτό, πολὺ νὰ μοιάζουν εἶδα.
Τὰ ὁλόλευκα μὰ πένθιμα σχολεῖα τῶν Δυτικῶν,
τῶν φορτηγῶν οἱ βρώμικες σκοτεινιασμένες πλῶρες
καὶ οἱ κατοικίες τῶν κοινῶν, χαμένων γυναικών.
Ἔχουνε μία παράξενη συγγένεια καὶ τὰ τρία
παρ᾿ ὅλη τὴ μεγάλη τους στὸ βάθος διαφορά,
μὰ μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατὶ τοὺς λείπει
ἡ κίνηση, ἡ ἄνεση τοῦ χώρου καὶ ἡ χαρά.)

Νίκος Καββαδίας




Μια πίστη ότι και πάλι   το θηρίο θα κάνει πίσω .
Κατι λέγαν πιο παλιά για αυτό που υπάρχει κάτω  από την άσφαλτο!
   



 Σκάνδαλο στο περίβολο της Βουλής!



Προεικόνα ενός κόσμου που έρχεται!


ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ 
 ΜΕ ΕΝΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ